जय विघ्ने___गझल

जरी वाहणारी सतत धार होतो

तरी अंतरी कोरडा फार होतो

रडाया न होते कुणीही स्मशानी

घराचा जरी मीच आधार होतो

बदलले किती डाव त्यांनीच खांदे

मलाही कळेना कसा भार होतो

तिचे वागणे भावले ना कुणाला

स्मशानी कसा काय शृंगार होतो

करावे तिनेही असे का बहाणे

कसा आज मी ही निराधार होतो

दिले मीच असते तुला श्वास माझे

खरे सांगतो मीच बेजार होतो

रडावे तिनेही जरासे स्मशानी

कसा का असेना तिचा यार होतो

_________________________________